zondag 10 april 2011

De wachtweken - deel 1

Jep, de wachtweken... Wat kan ik erover zeggen? Sorry, inspiratie is een beetje zoek momenteel. Heb wel stukjes geschreven, maar ben ze telkens blijven bijwerken. Nooit tevreden over 't resultaat. Schrijven lukt niet goed met zoveel aan uw kop, zeker? Hoewel, in het nabije verleden bleek herhaaldelijk dat net op momenten dat 't ellende ten top was, dat bij mij de creativiteit evenredig brouwde en borrelde... Soit.

Maar omdat ik er dus niet uitgeraakte, heb ik maar besloten een kleine compilatie van stukjes bijeen te vegen. Dit is een kleine greep uit de stukjes die jullie nog tegoed hadden:

Woensdag (dag 3 na de tp): Een ontspannend dagje
Wie zei dat winkelen ontspannend is? Ben de hele dag met mijn ma gaan winkelen en echt stikkapot nu. Je kan me bijeen vegen. Echt. Waar. Verder, buiten deze vermoeidheid, niets te melden (al weet iedereen die al eens met haar moeder op winkeltocht is getrokken, dat zo'n dag sowieso een ware uitputtingsslag is, ook zonder wachtweken daar bovenop, dus da's niks bijzonders) . Mijn lijf houdt het mysterie vooralsnog in stand.

Donderdag: Fast Forward
Iemand zou een knopje moeten uitvinden om de tijd op fast forward te zetten. Pfft...
Nog acht dagen tot de verlossende bloedprik. Tenzij ik over vijf dagen mijn regels heb zoals vorige keer.
Deze morgen lag ik in bed een poging te doen mezelf voor te stellen dat er een embryootje in mijn buik zat. Heb het er moeilijk mee. Zonder wit stipje op een echobeeld is het zoveel ontastbaarders dan vorige keer. (En wederom weigert lijf enig signaal te geven. Ik kreeg welgeteld één krampje in de namiddag.)

Vrijdag: Wachten volgens het boekje
Wachten: toeven, verwachten, blijven op een plaats tot iets of iemand komt.
Er even een woordenboek bijhalen kan zo verhelderend zijn. Ik vertoef bij deze in een denkbeeldige plaats (vb: mijn mentale gekkenhuis) tot er nieuws komt (hopelijk positief).

Intussen vul ik de tijd met het tot in het absurde focussen op elk krampje, pijntje, gevoeltje, hintje van mijn vreselijk eigenzinnig lijf dat meer duidelijkheid moet bieden over de stand van zaken of de vorderingen in mijn baarmoeder.

Vandaag al wat meer krampen. Op het werk ging het op en af. Soms wat meer in de buik (is mijn embryootje bezig met zich stevig te verankeren in mijn baarmoeder?), soms wat meer in de onderrug zoals bij mijn regels (is mijn baarmoeder aan een hardnekkig tegenoffensief bezig tegen deze indringer?), soms weer helemaal niks (een tijdelijk staakt-het-vuren om weer op krachten te komen?). (Ik heb vandaag echt 0,0 dingen afgewerkt van mijn to do-lijst. Ik heb er wel heel ijverig naar zitten staren, maar mijn gedachten gingen keer op keer naar de woelige strijd in mijn buik.)

Daarnet op toilet ook een spoortje van iets bruins. Sorry, het klinkt vies, en het was het eigenlijk ook, en terwijl ik dat zat te bedenken ('wat is dit vies') wou ik enkel op toilet blijven zitten zodat ik toch maar kon zien of er nog iets uitkwam (niks). Als ik een vergrootglas bij de hand gehad, ik had het nog nader zitten bestuderen. Echt...

Vrijdag bis: Ringmapje
Oh, en als ik niet zou weten wat te doen: ik heb nog wat paperassen ontvangen van de mutualiteit. Toen we begonnen, heb ik een ringmapje leeggemaakt om al onze papieren in te verzamelen. Ons schema etc. Intussen is mijn ringmapje aan een uitbreiding toe.

Al ziet het ernaar uit dat ik binnenkort tijd genoeg zal hebben om alles deftig te klasseren. Ik belde nu al om een vervolgafspraak vast te leggen bij de dokter. Vorige keer ging dat behoorlijk snel: de week nadat het duidelijk was dat Wit Stipje had losgelaten, konden we bij de dokter terecht. Misschien daarom dat ik verwacht had dat een snelle afspraak nu ook wel mogelijk zou zijn. Ja hallo, onze afspraak om de uitslag van deze poging te bespreken, is pas over een kleine twee maanden! Al besef ik wel dat ik qua wachten op afspraken tot nu toe nog niet te klagen heb gehad dus zal het er maar bijnemen. We gingen na deze poging, als hij mislukt toch sowieso een pauze inlassen, dus maakt het eigenlijk niet echt uit.

6 opmerkingen:

  1. Ontzettend veel sterkte tijdens deze lange slopende dagen!
    En ik duim uiteraard voor positief nieuws volgende week..

    Liefs, Anneleen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ondanks het feit dat je denkt dat je teksten onsamenhangend zijn, zijn ze zeer leesbaar. Hopelijk kom je hier binnenkort goed nieuws melden! Duimen staan alleszins wel omhoog! Liefs.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De afspraak staat er (twee maanden wachttijd? Jeetje zeg), gelukkig hoef je zelf niet twee maanden te wachten tot je witte stipjes of streepjes gaat zien, ik duim dat je die heel erg gaat zien namelijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. In zo'n situatie word je je wel heel bewust van wat 'wachten' is. Slopend, alles-opslokkend en energievretend. En dan wordt wachten normaal gesproken geassocieerd met nietsdoen...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Als ik iet of wat deftig kan tellen dan zit je toch zo goed als aan de bloedprik, neen? Hopelijk is die knal positief! Ik ben minstens even benieuwd als jij :-) Succes!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dat wachten... vreselijk... eigenlijk is zo'n post in stukjes en beetjes net heel erg passend bij die wachtweken, bijna symbolisch. Ik lees dat je het misschien al bijna weet, dus ga moeite moeten doen om niet meteen je meest recente post te lezen. Voorlopig blijf ik alleszins nog hopen, zeker ook als ik lees dat het 2 maanden duurt voor je afspraak. Dat is toch ook iets altijd he, dat wachten op die afspraken. En ondertussen staat je leven maar on hold, te wachten op een wonder...
    Ik blijf duimen...
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen