zondag 15 januari 2012

Onstopbaar

S en R groeien en blijven groeien. Ze zijn de kleinste maat ontgroeid. Ze zijn m'n borst ontgroeid. Ze zijn de 'prutskesfase' ontgroeid. Ze krijgen schattige bolle wangetjes en nieuwsgierige ogen die steeds meer de wereld in zich opnemen. Ze lachen en 't zal niet lang meer duren voor ze beginnen brabbelen. Stampen en zwaaien zal overgaan in kruipen, graaien en rollen. Flesjes in papjes. Enzovoorts.

Ik moet dagelijks weer wat loslaten. Eens slikken. De kleinste kleertjes uit de kast halen. Opzij leggen. En twijfelen: bijhouden? Meteen doorgeven? Mijn gewone bh's weer opdiepen. De compressen eruit laten. M'n borsten lekken allang niet meer. De borstvoeding is helaas geëindigd zoals 't begonnen is: een beetje zielig in stilte in 't ziekenhuis. (Lang verhaal... We moesten een nachtje ter observatie in het ziekenhuis blijven, S en ik. Hij had slechts 38° koorts en ik zou er nooit mee naar de dokter gegaan zijn als ik die dag niet toevallig met R naar de dokter was geweest. Het was meer als troost (voor hem en voor mij) dat ik R een laatste keer aan de borst legde daar.) (Maar ik ben wel blij toch twee maanden borstvoeding te hebben kunnen geven. Het is zo vlot verlopen. Was echt fijn.) (En met S is alles goed, hoor. Zijn koorts is vanzelf verdwenen.)

Ik ben beginnen nadenken over dit blog. Over de mmm. Ik heb gemerkt dat ik afstand ben beginnen nemen. Het doet me steeds minder om van die verhalen te horen van 'van-de-eerste-keer-raak-ja-ja', of 'we-wouden-eigenlijk-nog-geen-kinderen-maar-kijk'. Meestal denk ik enkel nog: 'ha fijn...' Ok, er zijn grenzen. Ik kon niet kijken naar de reportage over die koppels die voor abortus kozen. Ik word er niet goed van om te horen dat er koppels zijn die kleurenblindheid opgeven als reden voor abortus (want ja, da's toch een 'handicap'?). Ik krijg er iets van om topics op het forum te lezen als 'zwanger via ivf en toch uiteen' (na ivf nog steeds geen relatiestrubbelingen kunnen relativeren...?) of 'vermageren lukt niet, dan maar ivf' (liever voor ivf gaan dan voor een dieet?? Alsof ivf wat pilletjes slikken is en klaar-is-kees. Als ik met een dieet geholpen was geweest, ik had wel geweten wat te kiezen...).

Maar vijf seconden later zit ik alweer aan andere dingen te denken. Plannen te maken. Uitstapjes en logeerpartijtjes te organiseren (jaja, volgende week gaan ze een eerste keer logeren bij de oma en opa). Solden te doen voor nieuwe kleren nu ik nog steeds met mijn buikje niet in mijn oude kleren geraak. De Wii nog eens van onder 't stof halen om nog eens wat te oefenen (en ontdekken dat ik, jawel, 8kg meer weeg dan een jaar geleden, en daar eens om moeten lachen voor ik nog wat chocolade in m'n mond steek).

Tot m'n grote verbazing doet het me zelfs niks meer als de mensen vrolijk vragen wanneer we voor een derde gaan en die vraag krijgen we ook van mensen die weten dat we via ivf zijn moeten gaan. Er zijn er zelfs die ons lachend een goed 2012 wensten, én nóg een tweeling, he! Haha, ik bescheur me... (not)
Om eerlijk te zijn: ik heb wel goesting om voor een derde te gaan tot m'n grote verrassing. R en S zijn zo makkelijk dat ik zo er een derde bij zou kunnen hebben. Maar of het wel een goed idee is? Wil ik weer ivf starten? Teleurstellingen, miskramen en buitenbaarmoederlijke zwangerschappen riskeren voor, laat ons eerlijk zijn, een 'extraatje'? De natuur z'n gang laten gaan kan helaas niet. Geen zin om meteen weer vol endometriosecystes te zitten dus met enige tegenzin weer de pil beginnen nemen, maar da's maar een kleine opgave voor 't geluk dat hier in 't park ligt te spartelen. (Hoe kan ik eigenlijk ooit nog klagen?)

De enige kwestie die we eens zullen moeten beslissen is wat te doen met ons cryootje dat nog in de vriezer zit. Vernietigen alleszins niet. 't Zal of donatie worden. Of terugplaatsing. Momenteel gaat m'n voorkeur uit naar 't laatste. Heb 't gevoel dat 't naar huis mag komen nu. Zoiets. Beetje gek. Beetje gek om er al zo over te zitten nadenken terwijl S en R nog geen drie maanden oud zijn. (Beetje gek ook om te beseffen dat ik een jaar geleden nog vreesde nooit kinderen te zullen hebben (wat kan ik toch een dramaqueen zijn. Had er toen nog maar één poging opzitten.))

Nu ga ik eerst eens nadenken wat ik met dit blog ga doen. En nog een laatste weekje dubbel en dik genieten. (Daarna herbegint 't gewone leven weer: weer gaan werken... Zo snel al...)

7 opmerkingen:

  1. 'Mooie' beslommeringen Marit. Moeilijke afweging ... volg je buikgevoel. Eens je natuurlijk start met cryo, en dat valt negatief uit, wat dan? Moeilijk. Positieve en negatieve aspecten van beide scenario's naast elkaar leggen. Ook moeilijk.

    Amai, alweer gaan werken! Idd, snel. Maar doet me echt deugd dat jullie allemaal goed bezig zijn, een goed evenwicht hebben gevonden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik hoop dat je blijft bloggen! Ik vind het superfijn als er mensen zijn die ingezouten hun mening geven. En de verhalen van S. en R. wil ik ook horen!! Wat voor deugenieten het gaan worden... Wat voor hartenbrekers als ze een jaar of 15 zijn... Liefs. Me

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Als jullie tijd/zin/ruimte/voldoende middelen hebben voor een 3de dan zou ik niet twijfelen zenne! Ik zou me ook maar onbehaaglijk voelen als ik een 'kindje' in de vriezer zou laten steken of afstaan aan iemand anders.

    Het lijkt me ook zo raar dat ik je niet meer zou kunnen volgen. Dat dit blog ineens niet meer zou bestaan. Ik wil eigenlijk ook wel het opgroeien van de tweeling kunnen volgen :-)

    Trouwens bedankt voor je aanbod, maar de schoonzus heeft onder druk alles terug gegeven dus ik heb nu meeeeer dan genoeg materiaal om te starten. Gelukkig maar.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Knap dat je alle ellende al zo kan relativeren. Ik heb het nooit volledig kunnen loslaten, misschien omdat we weten dat we er waarschijnlijk nogeens door moeten.
    Ik zou het ook jammer vinden als je stopt met bloggen, maar je doet het in de eerste plaats voor jezelf natuurlijk. Doe vooral waar jij je goed bij voelt!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooie overpeinzing inderdaad.
    Je hebt me echt een aantal momenten gegeven met een brok ik mijn keel en herkenbaarheid. Je eerlijkheid heeft me ook gesteund.
    Maar ook: je clip van de Intergalactic Lovers en de tekst: 'in good time this will make sense' heeft mij nu ook al zo vaak getroost tijdens het luisteren.
    Ik ben ontzettend blij dat het zo goed gaat met jou en je mooie baby's!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik hoop dat je toch nog af en toe iets post hier op de blog..
    Ivm Panorama ..ik deel je mening .. vertelde het tegen een collega en die zei ja dan had ik niet bestaan want ik ben kleurenblind ..wat ne zever vond hij het .. ben blij dat Foulon zei dat dit voor hem ook niet kon..

    Amai bijna al terug aan het werk.. de tijd vliegt toch hé

    En zou zeggen , haal die cryo uit de vriezer en ga er voor !

    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hej Marit,

    ik hoop echt heel hard dat je gaat blijven schrijven, maar je moet natuurlijk echt helemaal zelf zien of dat haalbaar is en of je er zin in hebt. Je schrijft alleszins zooooo leuk! Ik ben de afgelopen weken niet zo vaak kunnen komen lezen, maar heb toch alles gelezen en met veel plezier. (alleen het reageren kwam er niet van, want daar heb je net een hand meer voor nodig en die had ik meestal niet ter beschikking tijdens dat lezen :-) ) Het gaat dan misschien niet meer over IVF, ik ben tegelijk zo benieuwd hoe het allemaal verder gaat met jullie allemaal! Ik bewonder echt wel hoe jij met de dingen omgaat, je lijkt het inderdaad allemaal zo goed te kunnen relativeren en zo.

    Zie je het trouwens zitten om terug te gaan werken? Als ik daar nu aan denk, word ik al een beetje zot :-) Maar misschien is dat binnen 2 maanden anders :-)

    Heel veel succes alleszins met alles, ik blijf je zeker volgen zolang het kan, en hoop en duim dat het jullie goed blijft gaan...

    Liefs

    Barbara
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen