Heb ik tot m'n verbazing bijna moeten huilen 's morgens op weg naar het werk toen ik de tweeling moest achterlaten.
Ben ik met een knalrode kop toegekomen. Helemaal afgemat na een wandelingetje van anderhalve kilometer. (Ben echt helemaal uit conditie...)
Heb ik een nieuw bureau gekregen, dubbel zo groot dan m'n vorig bureautje, aan het venster, met zicht op een park.
Heb ik eindelijk onze koffie leren kennen. Hij smaakte me niet. De dag erna vond ik hem al beter. Nu, na m'n eerste week drink ik hem alsof ik nooit iets anders gedronken heb. Welkom terug, koffieverslaving.
Ontdekte ik dat er nog een tweede nieuwe collega bij was gekomen in m'n afwezigheid. Hoe vreemd... Er stond ineens een vreemde aan de kopieermachine.
Heb ik m'n schuif met chocolade gevuld...
Ontdekte ik dat ik m'n werk gelukkig nog steeds heel graag doe.
Kon ik toch niet snel genoeg weer thuis zijn.
Om thuis voor het eerst te zien hoe een boven het park hangend speelgoedje heel gericht meppen kreeg. Een blik in het park gaf me gelijk: S lag met opperste concentratie omhoog te kijken. Zijn armpjes sloegen wild om zich heen in een poging het speeltje te pakken. R kreeg wat 'collateral damage' te verwerken. Hij kreeg geregeld een mep in het gezicht. Ik legde hem maar snel een beetje meer opzij. En ik begreep nu het concept van tweelingparken...
O ja, moeilijk: weer aan het werk en vooral je kindje(s) achter laten voor het eerst. Maar toch ook wel fijn om in een wereld terug te komen die zo'n beetje hetzelfde gebleven is (vond ik althans...).
BeantwoordenVerwijderenHej Marit,
BeantwoordenVerwijderenknap gedaan van je, de eerste werkweek al! Dat boezemt mij nu al angst in... Om mezelf even helemaal belachelijk te maken, geef ik bij deze zelfs toe dat ik deze middag een kleine huilbui heb gekregen toen ik eraan dacht dat ik Sia in de crèche zou moeten afzetten... erg he...Tegelijk merkte ik bij mezelf hoe enorm ik genoten heb van het bezoekje van een hoop collega's, omdat het me het gevoel gaf dat er nog een leven is buiten de baby, wat soms ook wel deugd doet... Ik zal dus eind maart wel zien hoe het me uiteindelijk zal afgaan zeker :-) Maar 'k ben blij te lezen dat het daar goed gegaan is! En leuk dat je die twee zo ziet evolueren!