zondag 21 augustus 2011

Aaaaaaaargh - het Facebook vervolg

Jullie herinneren jullie deze post nog? Jep, er is een vervolg dat jullie wel kunnen raden dankzij de titel van dit postje. Maar laat me even enkele dagen terugkeren in deze bewogen week.

Pukkelpop.
Dinsdag lees ik op facebook dat mijn nicht in de hoofdrol van dit postje nog dringend een dagticketje zoekt voor Pukkelpop voor donderdag. Er wordt nogal wat over gediscussieerd omdat er een wachtlijst blijkt te zijn voor die 'ticket-doorverkoop'. Diezelfde dag nog laat ze weten dat ze wat heeft kunnen regelen. Dat lees ik woensdag. Ach, ieder zijn meug denk ik. Het gaat grotendeels aan me voorbij. Ik heb andere dingen die m'n aandacht opeisen: een moeder die komt helpen en een lange to do lijst die moet afgewerkt worden deze week: naar de mutualiteit gaan, naar de echo, naar een paar winkels om eens te horen hoe het daar zit met geboortelijsten (nu ik nog kan),...

Donderdagavond. Een stevige onweersbui trekt over ons huisje. Allerliefste komt tot op het bot doorweekt thuis. De korte maar hevige bui trok hier juist over toen hij te voet naar huis kwam van het werk (in zijn T-shirt want het was toch een mooie dag?). Ik rol uit de zetel van het lachen en stuur hem naar boven voor droge kleren.
Ik hoor hem de trap op gaan, de deur openen en ... roepen: 'AAAH!! DIE VELUX STAAT HIER WAGENWIJD OPEN!!' Ai. Ik had die inderdaad niet helemaal gesloten. Blijkbaar was de wind eronder geraakt en – woeps – al die regen onze kamer binnen. Gelukkig zonder veel schade (er staat niet zoveel onder 't raam).

We kuisen wat op en beginnen aan 't eten als 't nieuws van zeven mijn aandacht trekt: Pukkelpop. He? Was nicht X daar niet vandaag?? Ai, ik mag dan wel jaloers-as-hell zijn op haar prille zwangerschap-van-de-eerste-keer-raak, dit wens ik haar toch niet toe. Toch dringt nog niet echt door hoe erg het er moet geweest zijn. Ik ga vroeg slapen en hoor pas 's morgens dat er 5 doden gevallen zijn.

Vrijdagochtend haal ik dan ook opgelucht adem als ik een berichtje op facebook vindt: 'ben helemaal ok'. Ook onze andere kameraden die op Pukkelpop waren, laten één voor één berichtjes achter dat ze behouden weer thuis zijn geraakt.

Zondagochtend. Ik zet m'n computer aan, check m'n mails en open facebook. Argh. Moet dit? Jawel: nicht X heeft nu – eindelijk? – publiekelijk haar zwangerschap aangekondigd, inclusief de eerste echobeelden. Aaarghhghghh (ik vreet hier even m'n klavier op van frustratie)... Er zijn meteen zo goed als 50 felicitaties en nog meer 'I likes'. Bravo hoor. Moeten we nu echt allemaal klappen en applaudiseren? So what dat haar vriend, pardon, verloofde van de eerste keer in de roos heeft gemikt?

En te denken dat ik niet eens durf echofotootjes en foto's van m'n buik naar m'n vriendinnen mailen (zelfs al vragen die erachter!)... Twee dagen geleden was ik weer even megafan van facebook, om vandaag er weer een kruis over te kunnen trekken: een nieuwe no go area is born.

Of moet ik die gêne eens opzij zetten en nu gewoon als tegenoffensief mijn laatste twee echofotootjes (in 3D, jawel, superschattig) er op zetten? Onze tweeling stelt het fantastisch. De kleinste is de grootste weer wat aan het inhalen geweest: ze wegen nu 750gr en 860gr. Daarmee is het verschil van 150gr van de vorige echo teruggelopen tot 110gr. Ik ben intussen 25 weken ver en 11 kilo bijgekomen en zie er steeds dikker uit. Ik heb al een andere vrouw haar buikje zien vergelijken met 't mijne toen we elkaar kruisten op een roltrap. Er was een duidelijke blik van ontzag. Grappig dat de kans zelfs bestond dat zij eigenlijk al verder was dan ik.

Nee, echt, vrijdag had ik me nog voorgenomen om nicht X te contacteren met 'hopelijk stellen jullie het goed' en nog wat verzoenende praat en vandaag zie ik weer toekomstbeelden opdoemen van nicht X die alle show steelt op de familiefeesten. En ik die alle medelijden krijg: 'ocharme een tweeling, dat moet toch vermoeiend zijn!?' De mensen lachen nu al dat ik zo dik zie dat er zeker een derde gaat uitkomen. Haha, lollig.

En gisteren lachtte een andere kennis: 'jullie zijn zeker in de solden geweest: eentje kopen, tweede gratis?' Waarop ik ietwat groenig teruglachtte: 'dat zullen we op ons geboortekaartje zetten: 'we kregen er twee voor de prijs van een'.' De mensen moesten eens weten hoe waar dat is. Nog maar twee dagen geleden heb ik de factuur van onze tweede poging betaald.

3 opmerkingen:

  1. Kop op hoor. Begrijp dat je het zo dwars zit van je "ma-tu-vue-nicht".. maar laat je dat zeker niet teveel aan je hart komen.

    Geniet jij maar en droom maar al zacht van de twee waar jullie veel liefde aan zullen schenken.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Aller zeg... Ge zo denken dat -nu je eindelijk zwanger bent- je nu van stomme opmerkingen af zou zijn, maar neen...
    Wat een rotopmerking zeg, van die solden, grrrrr.

    En die nicht, godjah, troost je dat jij een lange, solide relatie hebt en je kindjes dus in een stabiel gezin terecht komen. Nog geen jaar samen zijn en je rap-rap-rap eens laten bezwangeren, dat loopt regelmatig niet zo goed af hoor.

    Wat je doet met je facebook, is totaal jouw zaak. Als jij daar echo's op wil gooien dan doe je dat. Als jij daar ook met veel bombarie je zwangerschap publiek wil maken, dan doe je dat ook.
    Doe waar jij gelukkig van wordt.
    Persoonlijk heb ik altijd gezegd dat ik daar niet aan wil meedoen aan al dat gestoef met kinderen, zeker niet omdat er bij mij ook wel een aantal vriendinnen tussen zitten die ook moeilijk zwanger worden.

    Ik smijt mijn echo's en verhalen op mijn blog en wil vooral daar over de baby praten, dat geeft me genoeg voldoening. Voorlopig in elk geval ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hey.
    Ik weet niet of ik het al gezegd, maar proficat met jullie dubbele zwangerschap.
    In feite zou je kunnen antwoorden met: "Ik zal dubbel zoveel plezier en dubbel zoveel liefde kennen als bij eentje." (maar dan bestaat de kans dat ze zullen zeggen, "Ja, en ook dubbel zoveel kak en kots." Dus misschien maar beter van niet...)
    Facebook gebruik ik als literatur/lectuur. Zelf zet ik erpraktisch nooit meer iets op. Zelfs niet "Brandt een kaarsje voor de slachtoffers van Pukkelpop." Maar dat is ook mijn zaak natuurlijk.
    Ik wil je nog eventjes meedelen dat ik je een zalige zwangere vind qua mentaliteit en gedacht. Een beetje zoals Lie. En I love it! Want mensen die na hun problemen helemaal op hun roze wolk gaan zitten en alleen nog maar denken aan de goeie afloop maar niet bij de rompslomp waar sommmige van hun vrienden gaan doormoeten... Dat steekt soms tegen en ik kan het weten.
    Groetjes, Me.

    BeantwoordenVerwijderen