vrijdag 28 oktober 2011

De laatste echo

De laatste echo is achter de rug. En ik weet nu eindelijk hoe ze liggen (dat werd tijd): de kleinste ligt dus onderaan met 't hoofdje al goed laag en 't rugje naar buiten gericht, en zo ergens rechtsboven m'n navel voel ik z'n/haar kontje. Het gekriebel dat ik soms voel in m'n rechterlies kan niet anders dan van z'n/haar handjes komen. Enfin, tot zover geen grote verrassingen.

De grootste ligt niet overdwars zoals m'n gyn beweerde maar ligt links met 't hoofdje een stuk lager (eerder daar waar m'n vroedvrouw en ik dachten. Vroedvrouw-gyn: 1-0) maar ligt wel met z'n/haar rugje meer naar binnen toe, naar mijn rug toe gericht, in plaats van naar buiten. Daardoor voel ik dus links onder m'n ribben z'n/haar ellebogen poken en rechts zitten z'n/haar voetjes bij die van de kleinste.

Droge opmerking-met-glimlach van de gyn (toevallig een vervangster) die de laatste echo deed: 'ik zie hier vier beentjes en voetjes, maar vraag me nu niet welke van wie zijn.' Zie, da's nu nog eens een eerlijkheid die ik weet te appreciëren. En de tweeling precies ook want die lieten zich eindelijk nog eens van hun mooiste kant zien: van beide heeft de gyn een profielfotootje kunnen maken. Dat was geleden van...?

Het enige waar ik me nu natuurlijk wat zorgen om maak, is dat de grootste een sterrenkijkertje in wording is. Geen idee wat dat zou geven bij de bevalling, maar misschien moet ik m'n ideeën over die epidurale toch nog eens her-overwegen. (Of liever m'n schrik voor de ruggenprik opzij proberen te zetten.)
(En zo hebben we bij deze ene zwangerschap stilaan alles gehad denk ik: schrik op een miskraam, schrik voor Down, een bijna-punctie, een SUA baby met groeiachterstand, een gewone navelstreng-baby, dwarsliggertjes, stuitliggertjes, schrik voor een vroeggeboorte, schrik voor een keizersnee en dan ineens twee hoofdliggertjes en het vooruitzicht van een natuurlijke bevalling om daar bovenop nog even een sterrenkijkertje te krijgen misschien. Nu is het wel genoeg hoor...)

En dan, hun gewichtjes: maar liefst al een dikke 2200 en 2450gr. Jawel. Hoe doen ze het? Hoe doe ik het? Geen idee...

Ik weet wel dat ik gisterenavond met een pak koekjes en een boek in de zetel lag om te 'vieren', onder begeleiding van de tweeling die een voetengevecht aan het houden was en m'n arme ribben als boksring gebruikte en dat ik, toen ik later in de badkamer stond, nog een pak kruimels op m'n t-shirt vond. Die waren blijkbaar ingeklemd geraakt tussen m'n schap en m'n buik. En ik nog blij wezen dat ik alle kruimeltjes netjes had opgeruimd. Haha...

4 opmerkingen:

  1. Je hebt inderdaad alle zorgen wel meegemaakt. Maar dat je nu al zover en zo goed gekomen bent: dan komt dat laatste (mogelijk sterrenkijkertje) vast ook helemaal in orde :-) Zoveel stormen in een glas water; je leert daar ook mee omgaan hè?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Super leuk!!! Maar de laatste echo al? Hoezo? Ik kan even niet volgen vrees ik... Of ben even de tel kwijt? Hoe ver ben je nu?
    Maar goed, leuk dat alles super is met de 2 voetballertjes!! Een sterrenkijkertje, ghoh, dat los je dan wel weer op ;-).
    Nu nog even genieten van de laatste loodjes (in hoeverre dat nog lukt)!
    Heb je zenuwen voor de bevalling? Of ben je je rustige zelf?

    Liefs X

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ontroerend, dat vind ik van jouw logjes. Heel fijn om te lezen.
    Ik hoop echt dat het ook deze keer bij alleen een schrik blijft

    BeantwoordenVerwijderen