maandag 5 december 2011

Multitasken en het prutskes-gevoel

Morgen zijn R en S vier weken oud en stilaan begint het door te dringen hoe m'n leven veranderd is. Ik heb een nieuwe houvast die niet van m'n zijde mag wijken: m'n overzichtje van de voedingen en pampers. Het is m'n spiekbriefje. Elke keer eentje begint te wenen, moet ik even snel kijken of die niet gewoon honger heeft. Hoe lang geleden was die laatste voeding ook al weer? En hoeveel had hij toen?
En soms vergeet ik ook de pampers na te kijken. Dan zie ik op m'n lijstje dat het – oeps – nu toch wel al erg lang geleden is. (Op de geur kan ik niet echt afgaan. We zijn gezegend met een stel jongens die graag stikkende protjes laten de hele dag door dus telkens je denkt: 'hmm, ik ruik een kakapamper', dan heb je het bijna gegarandeerd mis. Ze houden ons graag voor gek.)

En als het lukt, dan slaag ik er in om 's morgens wakker te worden vóór de tweeling. Dan kan ik stilletjes uit bed glippen en op kousenvoeten naar de badkamer verdwijnen. Onveranderd, maar noodgedwongen korter van duur is het dagelijks twijfelen voor de kleerkast. Die is trouwens weer opnieuw ingericht. Alle kleren die ik nu aankan, die liggen nu in m'n schuif in de ladekast waar tot voor kort m'n zwangerschapskleren lagen. Zo is m'n keuze toch beperkt tot één overzichtelijke schuif waar ik naar hartelust in mag rommelen.

En multitasken krijgt hier dagelijks ook meer invullingen. Deze voormiddag heb ik tegelijk R de borst gegeven en S een flesje. De tweeling tegelijk aanleggen dat doe ik niet (heeft geen zin met m'n 50-50-systeem), maar dit is toch ook al voor de gevorderden. Eerst legde ik (met beide handen) R aan en eens die vertrokken was, dan begon het:
met m'n ene hand bleef ik z'n hoofdje ondersteunen terwijl ik met m'n andere hand een flesje in S z'n mondje stak. S lag daarvoor hoog op verschillende stevige kussens naast me op de bank (dit kan ik ook enkel doen omdat hij zich nog niet omdraait). Met m'n derde hand kon ik dan nog de slabbetjes die ik altijd vergeet, goed onder hun kin steken en met m'n vierde hand aan m'n neus krabben die steevast begint te jeuken eens ik geïnstalleerd ben en de twee vredig zuigen op borst of fles... (En bij het wisselen van de borst, dan moest – 'plok' – de fles even uit de mond...)

En ook in de keuken is er verandering ingetreden. Bovenop de microgolf staat een dienblad met alle propere flesjes recht uit de sterilisator, in het gezelschap van een fles water en doseerdoosjes met het melkpoeder al in dosissen verdeeld. En verder is er nieuwe discipline ingetreden voor wat het afwasmachine betreft.

En ik drink terug koffie en thee!!! Thee al sinds de dag van de bevalling zelf en koffie na thuiskomst. Ik heb wel nog geen hele tas koffie kunnen leegdrinken, maar de warme gloed van cafeïne na een korte nacht, is toch al weer een zegen.

De was, daar is ook verandering: ik moet bijna dagelijks een machine draaien of de tweeling valt zonder propere kleertjes. Zoveel kleertjes hebben we namelijk niet (of ze kunnen elk bodietje of t-shirtje maar één keertje dragen voor het te klein is). En de twee grote wasmanden (eentje voor de witte was en de handdoeken, en eentje voor de bonte was) hebben het gezelschap gekregen van een klein wasmandje (voor de tweeling, ha ja...).

En er staat een nieuwe opdracht voor de deur: loslaten. Het begint. Ik had het nooit verwacht dat dat al zo vroeg op zou duiken, maar kijk: de tweeling groeit elke dag. Ze veranderen. Als ik naar de foto's kijk van in het ziekenhuis en naar de tweeling slapend in hun park, dan zijn de verschillen frapant. En dat ene pyjamaatje mag ik S niet meer aandoen want dan zou ik geconfronteerd worden met het feit dat hij er bijna uitgegroeid is. Soms ben ik stiekem blij dat R zoveel lichter en kleiner is. Dan kan ik dat 'prutskes-gevoel' nog wat langer vasthouden en koesteren.

5 opmerkingen:

  1. Hihi, dat ochtendritueel van kleren kiezen is wel herkenbaar. Alles waar ik niet meer in kan, heb ik onlangs in onze reiskoffer gestoken :-D Er schiet nu niet zo veel meer over...

    Dat borstvoeden lijkt daar goed te lukken precies? Geen last van kloven en/of andere horrorscenario's?

    Ook al wil je ze nog zo klein mogelijk houden, 't is toch een goed teken dat die 2 knulletjes zo goed groeien ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo leuk te lezen hoe je het allemaal voor mekaar krijgt!! Ik beur er helemaal van op ;-)!
    Je 2 kleintjes zijn gezegend met de beste mams ter wereld! En paps natuurlijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ben blij dat alles goed gaat! En dat je je derde en vierde hand gevonden hebt hihi (-:

    BeantwoordenVerwijderen
  4. hihi, als collega-mama van een tweeling waarvan 1 prutsje, kan ik alleen maar beamen wat je schrijft...
    ben wel jaloers op je 4 handen zeg :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat je denkt: hoe heb ik ooit gedacht dat mijn baan druk kon zijn?! Die eerste maanden is inderdaad zo zoeken, ritmes, structuren, uitproberen. Maar je klinkt goed; het moeder- multitasken lijkt je al heel snel goed af te gaan :-)
    O, en dat loslaten! Dat vertelt ook niemand je hè? Dat ze vanaf het moment dat ze je buik verlaten steeds wat meer van je weg zullen gaan. Gewoon nog negeren hoor en ze lekker dicht tegen je aan houden ;-)

    BeantwoordenVerwijderen