zondag 16 oktober 2011

Badpret

33 weken zwanger van een tweeling en ik kreeg het in mijn kop om een bad te willen nemen. Dat was geleden van vóór mijn zwangerschap. In het begin gruwde ik van het idee van een warm bad door de misselijkheid en daarna zag ik het mezelf gewoon niet meer doen met die dikke buik. Tot eergisteren. Ineens had ik Zin in een Bad. Eens geen lekkere douche, nee, ons bad in.

Omdat je met zo'n buik niet zomaar de trap naar boven ophuppelt en elegant in een heet sopje glijdt, werden er reeds aan tafel Plannen van Aanpak gesmeed. Na enig overleg was ik voldoende gerustgesteld dat het plan ook effectief kans van slagen had dus wij naar boven.

Allerliefste liet het bad vollopen terwijl ik me uit m'n kleren wurmde. Op een krukje naast het bad pelde ik tenslotte ook m'n steunkousen af en dan kon ik eindelijk in bad. Eén voetje erin. Zalig warm water. Net de juiste temperatuur. Maar ai, wat was dat bad glad, zeg. Nog nooit eerder gemerkt. (Memo to myself: antislipmat kopen.) Ik greep Allerliefste zijn arm vast voor ik m'n tweede voet ook in het bad durfde te zetten. En daar stond ik dan. Hoe moest ik op m'n kont geraken? Ik hikte een paar keer van 't lachen voor ik de eerste poging kon doen.

Bon, ik zal er geen tekeningetjes bij maken, maar met een soort lange glijbeweging waarbij ik zwaar op de randen van het bad leunde, en met de steun van Allerliefste lukte het me. En daar lag ik dan om meteen wat mankementen in ons Plan te vinden: te weinig water. M'n hele buik stak nog boven het schuim uit en lag zwaar op m'n longen en rug te drukken.

Allerliefste begreep m'n gehijg en gepuf gelukkig meteen (of m'n gewijs naar de kraan die buiten m'n bereik zat) en liet extra water in het bad stromen. Ok, ik lag erin. 'Ik' was gereduceerd tot een Gigantische Buik waarachter ik twee spillebenen zag steken. Meer was er van m'n lijf niet te zien. Het was een dolkomisch zicht. Was ik dit? Buik. Een buik die zelfs met een vol bad niet eens half onder 't water zat.

Allerliefste voerde intussen het Plan verder uit: hij zette een krukje naast het bad met m'n douchegel, shampoo, een beker, boek en gsm. Dit alles goed binnen handbereik. En nadat hij voor de grap nog een badeendje in m'n bad had gegooid, liet hij me alleen zodat ik lekker wat kon ontspannen in bad, met een boek.

Ha fijn, daar lag ik dus te genieten, in het gezelschap van een dobberend speelgoedbadeendje. Alhoewel, dat was toch een beetje frisjes aan die buik. Even wat schuim op smeren, dacht ik, dat isoleert een beetje. En jep, dat hielp inderdaad. Ik nam m'n boek erbij en begon wat te lezen. Drie pagina's verder lag het boek weer opzij. Dit werd toch te koud. Ik keek even rond en overliep m'n opties. Na enige twijfel greep ik m'n handdoek die ook binnen m'n bereik lag en legde die op m'n buik. Zorgvuldig proberend die het water niet te laten raken.

Ja, dat was beter. Weer m'n boek erbij. Twee pagina's verder lag het weer op het krukje. Ik moest me nog wassen en m'n haar nog wassen. Geen idee hoe ik dat moest flikken, maar me eerst wat ontspannen met dat boek zat er dus niet in. Ik trok en duwde me overeind tot ik rechtop in bad zat (oempf, m'n buik en m'n spillebenen vochten nu voor elke centimeter plaats. Daarom kopen sommige mensen die ronde of extra brede baden dus. Daarin zou wel plaats geweest zijn voor m'n nieuwe gebruikelijke zithouding: de wijdbeense zit).

Enfin, het wassen van lijf en haar lukte in deze nieuwe positie wel vlot (enfin, alle lichaamsdelen vanaf de buik naar boven toch). Ik kon nu ook aan de sproeikop gelukkig. Maar daar zat ik dan. Pfft... de pret was er nu wel een beetje af, ondanks het badeendje dat ik een paar keer zonder succes probeerde om te duwen. Het enige waar ik aan kon denken was: hoe moet ik hier weer uit geraken? Na wat getokkel op de badrand had ik er genoeg van.

'SCHAT?!'
Geen reactie.
'SCHAAAAT?!!'
Geen reactie.
Ik hoorde de televisie aanstaan beneden, maar geen beweging.
Dan maar de noodlijn erbij: m'n gsm. Even Allerliefste z'n gsm laten bellen. Rinkel. Televisie. Wat gerommel. Televisie. En dan uiteindelijk hoorde ik toch iets de trap opkomen.

Allerliefste stak z'n kop in de badkamer.
'Wat is er?'
Met een verzopen kop, Megabuik en twee armen die niet genoeg houvast vonden, zat ik daar: 'help... Ik wil eruit.'

(Allerliefste heeft me werkelijk op m'n voeten moeten hijsen. Mij lukte het gewoon niet. En de lachbui die simultaan losbarstte hielp uiteraard ook niet.)

De volgende badpret is met de tweeling niet meer in maar op de buik. Zoveel is zeker.

4 opmerkingen:

  1. Hahaha.
    Sorry, maar dit is te grappig. Doe ons eens een lol en post eens een foto van die megabuik. Ik kan het me nu echt niet voorstellen dat die zo immens is dat je niet meer mobiel bent. :-)
    Ik zit trouwens super graag in bad. In't begin niet omdat ik ergens gelezen had dat dat niet goed is voor de baby in een beginstadium, maar sinds de 10de week zit ik zeker 3 keer per week in bad.
    Ideaal om van de rugpijn af te komen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. LOL! Heel herkenbaar! En hier (waarschijnlijk) een minder dikke buik, maar toch. Ik moet trouwens altijd plassen als ik dan eindelijk de hele operatie van het bad inkomen gehad heb, dus dan is het bij mij ook weer snel afgelopen. Komt wel weer ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hihi, dit is echt een hilarische post! Sorry hoor... Dat ik je buikfoto's gezien had vooraleer ik deze post las, maakt het wel tegelijk een beetje zielig, want ocharme, het moet idd echt wel lastig zijn! Ik kan me er wel iets bij voorstellen (al is 't toch nog niet zo erg denk ik), hier verkleint de mobiliteit ook met de dag :-) Ik ben dus gewaarschuwd voor als ik het ook nog eens in m'n hoofd krijg om een bad te nemen :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. jah, grappig, inderdaad. je hebt er blijkbaar je lessen uit getrokken, hihi.

    BeantwoordenVerwijderen