woensdag 28 september 2011

De metamorfose van de schoonmoeder - deel 2

Korte tijd later belde ze me op m'n gsm en stond erop zo snel mogelijk eens langs te mogen komen. Na enig aandringen van haar kant nodigde ik haar twee dagen later uit. Vier dagen later stond ze voor de deur. (Ze was de eerste afspraak vergeten en dus hadden we een nieuwe afspraak moeten maken.)

Wat was er nu zo dringend geweest? Ze had nog iets bewaard voor mij: haar steunkousen. Die kon ik zeker gebruiken en die dingen zijn zo duur. Agh, jakkes!! Alsof ik ooit steunkousen van een ander zou kunnen aandoen. Gelukkig draag ik er al van in het begin van m'n zwangerschap, heb er drie paar (op maat) van in huis en heb er dus écht géén nodig. Vriendelijk, doch uiterst kordaat wuifde ik dat 'cadeautje' weg. (voetnootje: dit is haar hyperzuinige kant. Zo is ze. Ze komt soms met de gekste dingen af. Ja, 't is nooit saai als we haar eens zien, da's zeker...)

En toen beging ik een Flater van Jewelste. Onze geboortelijst was net af en m'n moeder had er al de twee bedjes van gekocht zodat die op voorhand konden geleverd worden. Mijn flater? Mijn te groot hart dat zich plots moest manifesteren: ik gaf m'n schoonmoeder de gegevens van onze lijst zodat zij als tweede oma ook 'eerste keuze' had als ze een cadeautje wou kopen. Ze was er blij mee, dus ik ook. En ik dacht er niet verder bij na. En zo zette De Metamorfose zich genadeloos door om in een mum van tijd schrikwekkende proporties aan te nemen...

Enkele dagen later wou ik nog een paar kleine wijzigingen aanbrengen aan m'n lijst en opende die via internet. Mijn lijst was ineens maar half zo lang meer. Wat was dit? Ik moest even zoeken naar het overzichtje van wat al gekocht was. Tot m'n grote ontzetting was m'n schoonmoeder werkelijk 'total loss' gegaan in de winkel. Ze was zich compleet te buiten gegaan in een orgie-aankoop van zowat alle kleine spulletjes en kleertjes op de lijst. Het totaal bedrag van haar aankoop kwam neer op zowat 300 euro. Het duurste item dat ze kocht had was 30 euro. Het leek wel of ze was helemaal kopje onder gegaan in al die schattige dingetjes zonder ook maar erg te hebben in het totaalbedrag dat aantikte...
In paniek belde ik Allerliefste op z'n werk. Hoe moest ze dit betalen met haar pensioentje? Of liever: hoe hàd ze dit betaald? En onze, met zoveel moeite samengestelde lijst was geplunderd...

Allerliefste belde z'n moeder diezelfde middag op. Hun gesprek duurde geen minuut: hij botste op een muur van waanzinnige trots over dat ze zoveel cadeautjes had gekocht en een koppig omzeilen van alle vragen naar de herkomst van 't geld.
Ik belde dan maar naar m'n schoonzussen om hen helemaal ongerust de situatie uit te leggen en te vragen wat we moesten doen. Ze wisten van niks en konden me gerust stellen. Ze zou wel gespaard hebben. Geen nood. En ze wensten me veel plezier met alle cadeautjes die ze me van harte gunden.

Daarmee ging de storm weer stilletjes liggen.

Haha, dat had je gedacht natuurlijk. Vandaag werd ik wéér op m'n gsm gebeld door m'n schoonmoeder. Ze klonk als een halve junk die net een shot gehad heeft. Helemaal aan het nagenieten, compleet met trillende stem van de roes vroeg ze me gretig wanneer ze mocht langskomen: vandaag? Morgen? Het was duidelijk dat ze op hete kolen zat zoals ze zo mooi kunnen zeggen. Ik vroeg haar wat er was en toen kwam het eruit: ze had nog een nieuw 'pakje spulletjes' voor ons. Ik vroeg voorzichtig wat voor spulletjes. Ja hoor: nóg spulletjes die ze gekocht had voor ons, babykleertjes. Dit is echt een koopwoede die ik zelden of nooit gezien heb, zelfs niet bij de meest koopverslaafde vriendinnen van me.

'Maar dat hoefde toch niet? Je hebt al zoveel van onze lijst gekocht!' Ik kon de woorden niet tegen houden. Ze floepten eruit en ik werd er meteen voor gestraft: als een echte heroïneverslaafde begon ze tegen te sputteren en alle mogelijke excuses op te diepen die haar uitspattingen enigszins konden vergoeilijken. Sprakeloos zat ik ernaar te luisteren. Het brak m'n hart. Echt waar.

Ik kan nu alleen maar hopen dat de Metamorfose stilaan uitgewerkt is (en haar spaargeld op) en dat ze terugkeert naar de afstandelijke, nuchtere en hyperzuinige vrouw die haar steunkousen bewaart omdat die zo duur zijn, die vergeet wanneer we ook al weer afgesproken hadden en gelukkig is als ze ons 3 keer op een jaar ziet. Deze nieuwe schoonmoeder, die met de krankzinnige koopwoede en inhalig uitkijkend naar elk nieuw bezoekje om met gigantische ogen naar m'n buik te zitten staren, die schoonmoeder maakt me werkelijk bang...

Ik belde Allerliefste. Het werd stil aan de telefoon toen ik vertelde dat we nog eens naar zijn moeder moeten.

2 opmerkingen:

  1. Nja, bij zo'n volwassen vrouw kan je moeilijk je bed opmaken hé? Als zij perse zoveel geld wil uitgeven, tja...
    Enige probleem is inderdaad dat alle dure/grote spullen nog op je lijst staan.
    Smijt er algauw nog wat kleinigheden bij en maak haar duidelijk dat ze verder van die lijst moet blijven, dat ze al genoeg gedaan heeft.
    Langs een kant is dat eigenlijk wel tof dat je vrij afstandelijke schoonmoeder ineens zo opleeft, maar als je je er niet goed bij voelt dan moet er wat aan gedaan worden, dat spreekt.

    Hopelijk komen jullie er aan uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een grappig verhaal... al kan ik me voorstellen dat het wel wat dubbel voelt, het zit niet helemaal juist he... En het is bovendien wel wat vervelend voor je lijst! dat zou ik zelf ook vinden, want je kan niet tot in 't oneindige dingen er blijven opzetten he. Hopelijk lost het zichzelf een beetje op nu, en gaat de koopwoede wat liggen nu ze 't gevoel heeft dat ze 't goed gedaan heeft?

    Succes ermee...

    BeantwoordenVerwijderen