Back in town

En we zijn weer terug. En ik zou zo weer terug naar ginder willen vertrekken.
Berlijn was leuk. Geen hele mooie stad, geen geweldig weer (geen straaltje zon gezien) en best wel wat koud gehad, maar het is wel een stad waarin iets aan het gebeuren is, waarin iets beweegt en dat was wel leuk, want dat brengt dat extra scheutje originaliteit. En zo hebben we een paar dagen onze ogen uitgekeken, van de ene bezienswaardigheid naar de andere gehold, een dagje winkeltjes gedaan en tussendoor vooral veel tussenstops gehouden voor een nieuw tasje thee/soep/warme choco of een hapje braadworst/taart/cake/sandwich/... Straks moet ik opnieuw op dieet. Ik voel m'n broeken harder spannen. Ik weeg nu toch al 4 kilo meer dan toen ik startte met de behandelingen. Als ik 4 kilo bijkom bij elke poging, dan gaat dit nog mooi worden...

En het goede nieuws is: ik ben nog teruggeweest (gisteren) op die lange voorstellingsdag voor die sollicitatie. Het viel redelijk mee al ben ik er ook ten volle van overtuigd dat ik niet zo heel erg kieskeurig kan zijn momenteel en gewoon al het vooruitzicht om weer een voltijds loon te hebben, is wel heel erg aanlokkelijk (al werkt het hopelijk niet verblindend). De dag eindigde met een redelijk concreet aanbod.

Ik ben ook nog een tweede keer uitgenodigd geweest bij die sollicitatie waar het allemaal in het Frans te doen was (vandaag. Ze hadden me vrijdag gebeld toen we volop onze weg aan het zoeken waren in Berlijn). Daar was het dit keer in het Nederlands te doen: ze hadden die ene Nederlandstalige collega opgediept om een vervolgtest te doen. Bleek dat die ene collega heel gemotiveerd was. Ze wou me daar weer drie kwartier aan testen onderwerpen en dan nog een gesprek van een uur met me hebben en vertelde toen vrolijk dat er daarna nóg een nieuw gesprek zou volgen en daarna gingen ze pas een beslissing nemen. Iets dat nog drie weken in beslag kon nemen. En toen zei ik haar: 'ok, kijk, ik heb gisteren een aanbod gekregen. Ik dacht dat ik hier vandaag al een gesprek ging hebben over voorwaarden en andere details. Ik denk dat ik op het ander aanbod ga ingaan. Prettige dag nog.' En dat was nadat ik eerder al in de lift had gestaan met twee man die tegen elkaar aan het foeteren waren over de rotslechte organisatie van het bedrijf in kwestie 'alweer!'. Ik dacht: ze kunnen hun honderden regeltjes, gesprekken en testjes houden, ik ben hier weg. Dit is duidelijk geen biotoop voor dit beestje.

Die job waar mijn ma mee afkwam, daar heb ik me uiteindelijk niet voor kandidaat gesteld. Leek me gewoon echt geen geweldig idee. Maar het ziet er dus naar uit dat ik vandaag of morgen een nieuw contract kan ondertekenen (ik moest enkel bellen om een datum daarvoor af te spreken) en heb mijn baas dus hiervan maar op de hoogte gebracht. De volgende keer dat we elkaar zien, zal ik mijn ontslagbrief meehebben. Ik wil er geen tijd mee verliezen.

En daarmee begon Allerliefste meteen weer te dromen van een autootje voor ons. En ik van onze volgende poging. Die moet net volledig achter de rug zijn als ik kan starten in mijn nieuwe job.