donderdag 20 januari 2011

De onverwachte uitwerkingen van busritten uit het verleden

“Het is ook jouw fout, he” Allerliefste keek me een beetje beschuldigend aan, bij deze ronduit beschuldigende opmerking. Ik viel zowaar van mijn stoel.
“Hoe bedoel je?” Ik moest me inhouden om niet vlakaf kwaad te worden.
“Awel, als jij niet de vorige keer dat je Tim zag, zo wauwauwauw had meegedaan over kindjes, dan had die nu niet zo'n opmerkingen gemaakt.” Arg... Natuurlijk. Allerliefste is voor een van de eerste keren op de rooster gelegd geweest door een andere man over waarom er nog geen kindjes rondlopen bij ons thuis. En dat was uiteraard mijn schuld...

Tim is een kennis van ons die we vijf jaar geleden bijna wekelijks zagen. Zo'n drie jaar geleden raakte zijn vriendin zwanger en verwaterde het contact met hem. Ongeveer twee jaar geleden botste ik nog eens op hem in de bus. Hij was net op weg naar de crèche, met kindje in zo'n draagding en ik – toen nog volledig in de waan dat wij ook snel kindjes gingen hebben, ik denk dat ik toen net op het punt stond te stoppen met de pil, of net gestopt was – deed helemaal mee van wauwliefschattigmijnhartsmelthelemaal etc en ik stelde allerlei vragen over hoe hij een goeie crèche gevonden had enzo. Enkele praktische vragen die, zo moet ik toegeven, onder het voorwendsel van oprechte interesse nogal blijk gaven van potentiële serieuze overwegingen van onze kant wat kinderplannen betrof. Maar zeg, dat was toch toegestaan? Hoe kon ik nu weten dat ik niet meteen zwanger zou geraken?

Maar dat verklaart dus waarom Allerliefste deze opmerking te slikken kreeg (het kwam hier ongeveer op neer):
“Hoe? Zijn er nog geen kindjes bij jullie? De laatste keer dat ik Marit zag, leek ze er anders nogal klaar voor.” Waarop ik als een razende uitvloog tegen Allerliefste bij gebrek aan de aanwezigheid van deze Tim. Wat een belachelijke, idiote opmerking! Waar moeit die zich mee? Wat een imbeciel! Hoe denigrerend, door een vroegere kennis bestempeld te worden als de Marit-die-klaar-is-voor-kindjes en er een gratis vette knipoog aan toevoegt bij Allerliefste. Ik ben wel meer dan alleen een rondwandelende kinderwens. Ik hoop dat zijn kindje/kindjes zijn lelijke kop heeft/hebben geërfd! Ik hoop dat het een huilbaby was, of dat de volgende er eentje is, en bedplast tot zijn/haar tiende! Etc etc
Waarna Allerliefste mij nog maar eens een knuffel gaf. Hij slikte nog een resem opmerkingen in over hoe ik in het vervolg echt moet leren mijn mond te houden. Zeer wijs van hem. Dat weet ik onderhand wel.

1 opmerking:

  1. 't Is simpel. We zijn er allemaal al langer dan vandaag achter: mensen verwachten niet dat anderen onvruchtbaar of minder vruchtbaar zijn. Ik begrijp dat ook niet: ik werk met kinderen, heb altijd speelplein en zo gedaan, ben al jaaaaaaaaaren samen met manlief en TOCH verwacht iedereen dat ik al lang kinderen moet hebben. Nièmand die denkt 'hey, zou daar misschien niet een probleem kunnen zijn?' Zelfs niet na de miskraam van bijna 6 jaar terug. Je bent toch zo weer zwanger, Lie? Tzalwelzijnzeg!

    Mensen zijn zo dom. Helaas.

    BeantwoordenVerwijderen