Dit was ik nog vergeten te vertellen (hoe is het mogelijk??): ik heb vorige zaterdag nog een man of twee van de vuinisophaling gelukkig gemaakt. Allerliefste en ik zijn onze ontstopper en een paar andere zaken die onder 'klein chemisch afval' vallen, exclusief mijn naalden, gaan afgeven op een ophaalpunt.
Er was niemand. Enfin, de vrachtwagen stond er en er stonden twee mannen naast een sigaretje te roken, maar er was niemand die iets kwam afgeven. Eén van de twee was duidelijk overgelukkig eens iemand te kunnen helpen en nam onmiddellijk mijn zakje van mij over alsof het kostbare schat was en dit met een echt Dolgelukkige Glimlach en stapte ermee onverwijld de vrachtwagen in die, zo kon ik zien van waar ik stond: quasi leeg was, ondertussen ons nog nawuivend en ons een hele-fijne-dag-nog toewensend.
Man, zeg, jullie gaan me toch niet vertellen dat ik de énige ben die haar ontstopper en andere chemische brol braaf gaat afgeven?
In ieder geval ben ik nu heel trots op mezelf, kreeg ik een kus van Allerliefste en duidelijk een spreekwoordelijke kus-en-een-bank-vooruit van de sympathieke vuilnisman.
Nu moet ik enkel nog kwaad bellen naar de vuilnisophaaldienst want ze zijn al meer dan twee weken onze zakken niet komen ophalen en die beginnen serieus te stinken. Ze zijn klaarblijkelijk niet allemaal zo sympathiek als die van de speciale ophalingen. Die die ons nieuw adres nog steeds regelmatig vergeten, zijn absoluut mijn vrienden niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten