dinsdag 15 februari 2011

In geval van nood

Noodprocedure:
1.Blijf kalm.
2.Zorg eerst voor jezelf: zet eerst je eigen zuurstofmasker op en help daarna pas de mensen naast je.
3.Hou je hoofd tussen je knieën, hou deze houding aan tot het toestel veilig geland is.
4.Bid. (Onder het motto: 'Baat het niet, dan schaadt het niet.' En als agnost heb je een hele lange rij goden toe te spreken, dus ben je wel even zoet.)

Crash-down:

Noodprocedure: vertrouwenswekkend op voorhand, maar akelig ontoepasbaar in momenten van nood.

Crash-down: neerstorten

Janken: zelfbeheersing dat gaan lopen is

Snotteren: snot en slijm die zich langs alle gezichtsopeningen een weg banen

Huilen: wat tranen, wat zakdoeken, een tasje thee en een 'kom op, alles komt wel weer in orde'- schouderklopje of -knuffel. Niet van toepassing in geval van crash-down.

Schouderklopje: doekje voor het bloeden. Niet van toepassing bij crash-down.

Knuffel: in normale omstandigheden hartverwarmend. Te vermijden tijdens crash-down want kan een ongemeen felle worsteling tot gevolg hebben. Tijdens crash-down is het ieder voor zich.

Zakdoekje: in normale omstandigheden handig bij een lopende neus. Tijdens crash-down echter niet meer dan een verfrommeld hoopje met de pretenties van een handdoek, maar met de prestatiekracht van één wc-papiervelletje tegen een vlaag van buikloop: totaal niet bestand tegen een zondvloed.

Wanhoopskreet: veel voorkomend fenomeen in noodsituaties. Beheersing dat in staking gaat wegens onbetaalde overuren zonder enige vorm van compensatie.

Wanhoop: een slecht moment om over existentiële vraagstukken te beginnen

Eindeloos geduld: een begripvolle Allerliefste en een medelevende moeder aan de andere kant van een ondergesnutte telefoon die verrassend waterbestendig blijkt te zijn.

Waterbestendig: mijn bovenvermelde in het snot en slijm gedrengde telefoon terwijl ik in een mega-crash-down met mijn ma aan de telefoon hang en de bovenvermelde gebruikelijke noodprocedure het heeft laten afweten.

Mijn ma: golfbreker

Allerliefste: blonde vuurtoren die als de storm weer gaan liggen is, me veilig naar de zetel kan loodsen.

Wat is er gebeurd? Ik ben gisteren gecrasht. De emmer stroomde plots over, de bom barstte, de maat zat overvol. Toen mijn ma een op zich onschuldige vraag stelde ('hoe gaat het met je?'), kwam alles eruit, en met 'alles' bedoel ik werkelijk Alles, ook dingen waarvan ik niet eens wist dat ze erin zaten. Ik wist niet dat ik zoveel snot en slijm kon uitstorten, maar heb ook een aantal dingen staan roepen waarvan ik niet wist dat die me parten speelden.

Onze eerste IVF heeft als resultaat gehad dat ik gewoon helemaal vertwijfeld ben achtergebleven. Ik weet niet wat nu gedaan. Ik weet niet hoe het verder moet. Ik weet niet of ik nu wel wil dat er een tweede poging komt. Ik weet niet of ik kinderen wil tegen deze kost. Ik weet niet of ik het waard ben om kinderen te hebben en ik kan me helemaal niet meer voorstellen dat ik ooit kinderen zal hebben.

Ik denk dat ik morgen ga bellen om te vragen om onze volgende IVF uit te stellen. Ik moest toch nog bellen omdat ik niet op de eerste bloedtest aanwezig kan zijn. Misschien moeten we maar de boel volledig met een maand of zo uitstellen. Dan kan ik mijn energie even in iets anders steken: een nieuwe job zoeken.

4 opmerkingen:

  1. Rust nemen en dit verwerken is ook heel erg belangrijk. Lang leve de lieve vuurtoren en moeders!
    Sterkte toegewenst van Zuurtje.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Door je nieuwere post weet ik nu al wel dat je deze (o zo herkenbare) crash-down alweer doorgesparteld hebt... Maar ik wilde je toch nog eventjes een dikke virtuele knuffel geven. Het is toch allemaal echt wel veel he, en dat kan er soms op ogenschijnlijk onverwachte momenten wel eens allemaal tegelijk uitkomen. Goed dat er toch nog lieve mensen zijn rondom je om dat een beetje op te vangen...

    XXX

    (P.S. Niet dat het er echt toe doet of dat het echt gepast is misschien, maar toch: leuk geschreven post ook!)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. het moet hoe dan ook niet gemakkelijk zijn om met zoveel twijfel te leven. Maar ooit komt alles goed en vind je rust, daar ben ik zeker van.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dank je voor het complimentje. Dat gaf me meteen weer een XL glimlach hier :)

    En lang leve lieve blonde vuurtorens en lieve (en af en toe ook een beetje gekke) moeders inderdaad.

    BeantwoordenVerwijderen