donderdag 31 maart 2011

Potje pest

Ik ben werkelijk in een pesthumeur. Zin in een potje huilen. Allerliefste staat ijverig in de keuken te koken want ik ben de zetel nog niet uitgeraakt sinds ik thuis ben geraakt van het werk. Ik zit te balen. Sorry, jongens.

Ok, ik zal het maar zeggen: ik geloof nu al niet meer in onze poging. Ik denk niet dat dit het embryootje is dat het zal halen. Vraag me niet waarom. Het lukt me niet om erin te geloven. En dan wil ik nog niet eens nadenken over de eventuele cryo's (pogingen met die drie (of twee, of eentje) ingevroren embryootjes).

Waarom slagen we er niet in om meer mooie en sterke embryootjes te maken?

Verder ook nog een hele dag rondgelopen met een dikke buik, een opgeblazen gevoel, constant het gevoel naar de wc te moeten lopen en ademsnood. Beginnende overstimulatie mogelijk. Heb wat rondgesurfd, de tip gevonden dat een eiwitrijk dieet zou helpen. Meteen een glas melk achterover geslagen, een potje cottage cheese opengetrokken en een flink stuk vlees uitgelegd voor 't eten. Daar gaan mijn dieetplannen alweer...

6 opmerkingen:

  1. Tgoh... 'k Wou dat ik iets kon zeggen of doen wat je beter doet voelen, maar 'k weet dat dat niet veel zin heeft. Je voelt het inderdaad zelf instinctief aan wanneer het goed zit en wanneer niet. Maar toch blijf ik hopen dat jouw instinct het volledig bij het verkeerde eind heeft!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is toch logisch dat je je er niet altijd goed bij voelt. Geen mens verwacht vermoedelijk dat je het optimisme in persoon bent, hé.
    Morgen is een andere dag, hopelijk een betere. Maar mocht dat niet het geval zijn, dan volgen er zeker nog andere.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hey. Hoe is het ondertussen? Ik wil je een hart onder de riem steken en heb je 'n Liebster Blog Award gegeven. Hopelijk aanvaard je hem. Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik kom via via via bij jou en blijf maar lezen. Wat een gedoe toch he, dat zwanger worden. Moed houden, dat is makkelijk gezegd dan gedaan maar het komt allemaal goed op welke manier dan ook. Ik zal voor je duimen!

    Enne oja, eiwitrijk is toch ook een dieet geloof ik... dan hoef je je daar niet schuldig om te voelen!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hey, Marit, alles goed daar, jongske? We hebben je al een tijd niet meer gehoord eh.
    'k Hoop dat je je al wat beter voelt dan vlak na de PU, zowel fysiek als mentaal.
    Dikke knuffel!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hej Marit,
    ik snap je frustratie hoor. Mijn IVF-vriendin waarover ik al eens schreef, heeft exact hetzelfde probleem. Ook telkens genoeg eitjes en toch nooit iets om in de vriezer te steken, en maar 1 goeie embryo of 2 mindere of zo. Zij maakt zich daar ook keiveel zorgen over. Volgens de dokter is zoiets echt gewoon pech, maar fijn is dat niet he... Alleen maar meer onzekerheid...
    Veel moed en ik blijf hopen voor jou en voor deze poging...
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen