Klein chemisch afval

De ontvangstceremonie is niet doorgegaan. De hoofdgast is niet komen opdagen wegens jammerlijk overlijden. Mijn eskimo'tje is in plaats van naar mijn buik, naar de vuilbak gegaan (of het labo misschien voor nog wat extra testen?).

*kleine zucht (het gaat goed met me. Dank je. Nee, echt, het gaat prima. Gisteren meteen na het nieuws mijn jas aangetrokken en de rest van de middag gaan winkelen. Enfin, mijn portefeuille had niet veel te bieden, dus werd het eerder snuisteren en ronddwalen. Een paar nieuwe en goedkopere accessoires gekocht. Gisterenavond languit in de zetel gehangen samen met Allerliefste en niks gedaan.)

Het lijkt misschien wat respectloos ten opzichte van mijn wijlen embryo'tje, maar om bij het thema vuilbakken te blijven: ik ga hier vandaag grote kuis doen (kwestie van gewone bezigheidstherapie om te vormen tot een heuse win-win-situatie; hoofd én huis opruimen. Alle rommel buiten vegen). Ik kwam echter niet zo heel ver tot er een kleine doos van Pandora openging. Tot mijn grote ontzetting ontdekte ik bij het opruimen van de eerste keukenkast die ik opentrok dat er niet alleen nog steeds een bus Ontstopper stond, maar dat die een beetje gelekt had ook. Deze bus was ooit tot mijn afschuw gekocht door Allerliefste toen we in ons oud huurappartementje regelmatig met een verstopte lavabo kampten. Sindsdien ben ik redelijk vaardig in het ecologisch ontstoppen daarvan: lavabo even opengooien, prop haren en drap eruit vissen, doorspoelen en terug ineen schroeven. Ik heb duidelijk een roeping als loodgieter gemist ergens in mijn leven... Ik zag hem met die bus thuiskomen en ik zwoer hem dat ik die brol niet meer zou gebruiken, allez, toch nadat we hem één keer geprobeerd hadden en achteraf bleek dat dat spul een rechte weg door de (plastic) zwanenhals van de afvoer had gevreten. Mijn pa was 'to the rescue' moeten komen met wisselstukken en zo had ik geleerd hoe het wel moest.

En sindsdien is die bus ergens in een vergeten hoekje geraakt (moest eigenlijk al lang naar het containerpark gebracht geweest zijn) en tenslotte mee verhuisd (toen was het te druk met het naar het containerpark brengen van onze kapotte meubels, oude elektro uit de kelder, etc etc). En nu stond die dus onderaan in de kast onze nieuwe kast kapot te maken door het gedrup. Hoezeee!

Even internet opengedaan: wanneer is er hier in de buurt een ophaling van klein chemisch afval? Volgende week. Niet slecht. Ik had gevreesd dat ik een maand zou moeten wachten.
Alleen zat ik hier gelijk te denken: misschien kan ik beter even op de fiets springen en naar het containerpark fietsen met àl mijn klein chemisch afval. Wordt daar namelijk ook onder verstaan: injectienaalden. Oh, hey, daar heb ik ook nog een doosje van staan dat ik eens naar de apotheek wou terugbrengen. En als ik dan toch naar ginder ga, dan kan ik evengoed mijn twee of drie oude gsm'en en bijhorende opladers wegbrengen. Dan ben ik daar ook van af. En da's beter dan dat te willen gaan afgeven in een winkel, waar ze toch verwachten dat je eerst iets anders koopt voor ze ook iets willen terugnemen. En zo moet ik maar naar één plaats in plaats van twee of drie.

Bleef er enkel nog een goede oplossing zoeken voor het probleem van de lekkende plastic fles. Zo kon ik die onmogelijk gaan afgeven. Toen ik hem ophield, zag ik wel degelijk af en toe een druppeltje ontsnappen. Heel traag en weinig, maar toch niet mis te verstaan: er zat een onzichtbaar lekje in. Gelukkig had ik nog een glazen fles met afsluitdop staan. De inhoud paste er perfect in. Ik slaagde er zelfs in het zonder morsen over te gieten.