dinsdag 7 december 2010

Deze studente komt babysitten

Het was zover. Ik mocht voor het eerst gaan babysitten. Het vriendelijke koppel dat me had uitgenodigd voor een eerste kennismaking, had besloten het erop te wagen en een avondje uit eten te gaan terwijl ik op het 14 maanden oude zoontje mocht passen.

Ik had mijn cursus Onderwijswetgeving meegenomen om mijn tijd nuttig te vullen ginder en voelde me dan ook meteen terug een rasechte studente toen ik aanbelde. Het zoontje was meteen enthousiast toen hij mij zag. Lachte en kroop vrolijk rond van zijn speelgoed, naar mama, naar zijn boekjes, naar papa, weer naar zijn speelgoed. Terwijl mama me een volledige rondleiding gaf en een pak tips voor-het-geval-dat volgde hij met een groeiende interesse. Er ging iets gebeuren.

Ja, hoor. Even later trokken mama en papa hun jassen aan en de deur achter hen dicht. Op slag verdween de lach van zijn gezicht. Ik kon hem nog tien minuutjes boeien met zijn boekjes en speelgoed, maar toen had hij er genoeg van. Hij vond het spelletje niet meer leuk en wou mama of papa terug. Hij zette het op een wenen. Dus zette ik zijn flesje maar op, half uur te vroeg of niet, en stopte hem meteen daarna in bed terwijl ik een paar schietgebedjes deed.

Er geschiedde een klein wonder. Hij viel pardoes in slaap. En ik kon de uren daarop besteden aan het lezen van mijn cursus en wat zappen en trots zijn op mezelf dat ik hem toch maar mooi rustig had gekregen. Het voelde een beetje als slagen voor een test, ookal was het zeker niet de eerste keer dat ik op een klein kindje moest passen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten