Optelsom

Het komt er op aan de draad van mijn leven weer op te pikken. Vooral niet te tellen. Vooral niet vooruit te gaan lopen op de feiten. Niet na te denken. Ik lag daarnet in bed te rekenen: iemand met een gewone cyclus en geen problemen, heeft per jaar ongeveer 12 kansen om zwanger te raken. Ik heb er 6 (in totaal, die terugbetaald worden). Correctie: 5 (ik heb er al 1 gehad). Ik kan alleen maar hopen dat er nog een paar cryo-pogingen als extra bonus bij worden gegooid. Ik kan maximum 4 IVF pogingen per jaar ondernemen. Dat leek me erg veel tot een dag of twee geleden. Nu wil ik gewoon zo snel mogelijk opnieuw erin vliegen en is mijn grootste angst dat de dokter zegt dat het aangeraden is dat we best een paar maanden wachten voor we een nieuwe poging wagen.

Ik had voor mijn 30ste kinderen willen hebben. Liefst eigenlijk al twee kinderen voor die kaap van 30. Haha... Ik lag bijna in tranen toen ik ineens besefte dat het dus ook niet voor mijn 31ste zal zijn. Een realistische hoop om te koesteren is één kindje voor mijn 35ste. Ik weet eigenlijk niet of ik wel nog aan kinderen wil beginnen als ik 35 ben. Zeg ik nu natuurlijk.

En dan kwam de grootste schok: ik besefte ineens dat mijn jongere broer mij weleens voor zou kunnen zijn. Hij heeft sedert een half jaar een vriendin en het gaat ineens razendsnel. Hij gaat binnenkort zijn appartement te koop zetten want ze gaan samenwonen. Ze gaan zelfs meteen samen kopen. Ze hebben al een optie genomen op een huisje-met-tuintje. Ik heb nog niet willen, durven vragen met hoeveel slaapkamers. Ik wil niet dat mijn broer en schoonzusje mij voor zijn.
Hij heeft mij gevraagd of wij eventueel zijn kat willen adopteren als het niet lukt om die te verzoenen met de hond van zijn vriendin. Allerliefste keek wat verbaasd en haalde toen zijn schouders op. Waarom niet een poging wagen? We hebben hier al twee katten in huis rondslingeren die we adopteerden van anderen. Katten komen er vlot bij. Bij ons zullen er toch nog niet zo snel kinderen rondlopen om die beesten op hun beurt te terrorriseren.

Tijd om te stoppen met dergelijke gedachten, want ik word er niet vrolijk van. Misschien moet ik vanavond nog eens wat muren schilderen. Nu mag ik toch weer meubels verschuiven. Of misschien moet ik eens een uitstapje plannen naar de sauna. Er is er eentje in de buurt naar 't schijnt. En straks een glaasje wijn opentrekken bij het eten. En chocolademousse eten als dessert. En gerookte zalm op de boterham morgen. En bubbels om Nieuwjaar te vieren morgen.
Zoveel dingen om te doen.