zondag 14 november 2010

Babysit

Een buur is op zoek naar een babysit voor haar zoontje van 14 maanden. Ik las haar berichtje gisteren. Hmm... Zou ik? Zou ik niet? Twijfel... Dan toch maar proberen? Laat je niet afschrikken door het zinnetje “in ruil willen wij graag ook eens op jouw kind(eren) passen,” zeg ik tegen mezelf. Ik stuur haar een mailtje. Nee, ik heb nog geen kinderen en nee, ik babysit verre van elke week, maar ik heb een jaar met jonge kinderen gewerkt en vond dat wel heel leuk. En ik heb toch tijd om handen en... En anyway, waarom zou ik geen babysit mogen zijn als ik toevallig zelf met IVF bezig ben?
Ze stuurt me al snel een mailtje terug met een uitnodiging. Meteen betrap ik er mijn hart op een heel klein sprongetje te maken. Joepie, dan kan ik misschien nog eens een verhaaltje voorlezen! Enfin, 14 maanden oud, da's eerder een boekje doorbladeren, samen prentjes kijken en vooral 'damage-controle' in koortsige pogingen om het boekje weer min of meer in één stuk in de kast te kunnen doen belanden, gevolgd door een aai over de bol, het wegvegen een snottebel en oogjes toe.
Ik laat het terloops weten aan Allerliefste. Ik ben een beetje bang dat hij het idee om op andermans kinderen te passen volstrekt idioot zou vinden, maar nee, zijn wenkbrauwen gaan verbaasd de hoogte in maar de enige bijkomende commentaar is: 'ach zo? Fijn zo.'
Wordt ongetwijfeld vervolgd...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten