dinsdag 30 november 2010

Vreemde gevoelens

Het was een vreemde gewaarwording gisterenochtend. Ik zat aan het ontbijt en ik had zin om een potje te wenen terwijl daar werkelijk geen enkele reden of aanleiding toe was. Ik had vrij goed geslapen. De dag ervoor was een leuke dag geweest met het concert en de dikke knuffel van Allerliefste die me zoveel deugd had gedaan. En toch was ik down. Somber. Neerslachtig. En vooral: met echt de goesting om in tranen uit te barsten.

Ik nam mezelf een tasje thee terwijl Allerliefste zijn boterhammen smeerde en vertelde hem hoe ik me voelde. Allerliefste keek een beetje verbaasd op. Ik voegde er met een zucht aan toe: 'schat, ik vrees dat de bijwerkingen van de hormonen zijn toegeslagen.' Waarop ik een paar keer extra moest slikken om niet alsnog in tranen uit te barsten...

En tijdens de middag, op het werk, kreeg ik ineens pijn in mijn liesstreek, daar waar ik ook wel pijn kon hebben tijdens mijn regels, of tijdens mijn eisprong (ookal wou mijn gynae vroeger dat niet geloven. Een eisprong dat kan je zogezegd niet voelen. Tot ik de website endometriose.be las en daarop vond dat een pijnlijke eisprong wel degelijk kan, zeker bij endometriose.)

M'enfin, de pijn daar kan ik wel mee leven. Gelukkig was de dag vrij hectisch en had ik geen tijd meer om me zielig te voelen of de goesting te hebben om een potje te huilen. Ik slaagde er zelfs in om rustig het ene telefoontje na het andere af te werken, met schijnbaar alle geduld van de wereld en een glimlach alsof ik de verlichaming van 'zen' was. Ik was in uitermate goede vorm. Gelukkig maar, want ik hou mijn hart vast voor wat nog moet komen. We zijn nog niet halfweg met die Menopur.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten