Tijd dat ik nog eens terugkom op onze clubjeswereld. Nee, ik hoor nog niet thuis in de Mama-club. Maar ik heb wel een nieuwe club waar ik in thuis hoor: de MMM-club. Ik moet bekennen dat ik heb moeten raden naar de betekenis van 'MMM', een afkorting die ik in mijn club regelmatig tegenkom. Voor mij betekent dit de 'Medische Mallemolen'.
Een heel leuk aspect aan deze club is dat er enorm veel warme solidariteit heerst. Veel luisterende oren als je een dipje hebt. Veel lotgenoten die weten wat je doormaakt. Een specifiek aspect aan de MMM-club is wel de anonimiteit. Mijn club zit op forums op het internet, in chatrooms, in gesloten mailinglijsten en op blogs. Er bestaan ook praatgroepjes in sommige centra, en ze hebben ook al geëxperimenteerd met telefonisch onthaal door vrijwilligers. Ik denk niet dat die laatsten zo succesvol waren. Om eerlijk te zijn, ik heb niet zoveel nood om in een groepje te gaan zitten babbelen over de dromen van Allerliefste en mij. Allerliefste zou trouwens enkel een lege stoel zijn ginder. Nooit van z'n leven krijg ik die mee naar zoiets. Niet zo leuk dus en daarom maar meteen afgevoerd.
Maar de club is er. De intenties zijn er, de warmte, het medeleven, de solidariteit. En da's wel leuk. Da's goud waard. Zonder die forums enzo had ik mezelf waarschijnlijk al lang gek verklaard. En als ik nu even heel stout mag zijn – en eerlijk – het lezen over de lijdensweg van sommige anderen, doet me wel eens denken: Zo erg kan het bij ons toch niet zijn, he? Al heeft het me ook met mijn beide benen weer op grond gezet: de kans dat het snel lukt, is klein. De kans op een miskraam is groot en het verdriet zal niet niks zijn. Toch denken we alletwee dat we er redelijk goed voorstaan.
Eén van die dingen die ik daardoor al van in het allerbegin denk, is: we moeten de anderen helpen. Wij hebben namelijk iets te bieden. Allerliefste beschikt over 5 sterren-zaad. Olympische zwemmers. Dat wilt wat zeggen. Trots dat we allebei zijn daarop.
En ik heb ook nog een goede eitjesvoorraad, had de dokter gezegd. Hij was hoopvol. Dus ben ik natuurlijk gaan dromen.
En zo droom ik dat Allerliefste zijn zwemmers en mijn eitjes een legertje perfecte embryo's zullen fabriceren. En af en toe stiekem toch dat we van de eerste keer prijs hebben (ik droom er echt soms van 's nachts, dat ik zwanger ben en aan iedereen het goeie nieuws vertel en dat iedereen in tranen is van vreugde en...). En dat we embryo'tjes over hebben. We tekenden vrijwel meteen voor de donatie-optie toen ze ons de documenten onder onze neus schoven. Een vorm van wishful thinking veronderstel ik.
Ik wou ook graag iets terug doen voor mijn MMM-club, uit dankbaarheid. Nu ik zelf deel uitmaak van deze club is het ineens heel dichtbij gekomen: het onvervulde verlangen van anderen. Weereens geconfronteerd worden met de digitale anonieme tranen van anderen, doet me wat. Als ik zou kunnen, ik zou mijn eitjes weggeven. Of een paar zwemmers van Allerliefste, al is dat natuurlijk niet mijn beslissing.
Mijn zus, geconfronteerd met mijn analoge natte tranen, wou ook meteen haar eitjes geven, als het maar een beetje kon helpen. Maar voor mij moet ze het niet doen, en ik wil haar de hormonenmallemolen besparen ookal vind ik het een ongelooflijk lief en moedig voorstel.
Daarom ging ik ook plots wat rechter zitten toen ik een nieuw forumtopic openklikte: egg-sharing.
Regelmatig zijn er oproepen voor eiceldonoren. Ze hebben er te weinig. Welke gezonde moeder wilt er ook door het hele hormonengekkenhuis gaan voor een ander? Dit is nog een reden waarom ik er mijn zus van wil weerhouden. Ze heeft drie kinderen en drukke job en een pak vermoeidheid om mee rekening te houden. (Al wil ik er wel meteen aan toevoegen dat ik ze wel énorm bewonder, deze vrouwen.)
Het principe van egg-sharing is bijzonder eenvoudig: de eitjes die je over hebt bij jouw behandeling, worden gedoneerd aan koppels die eitjes te weinig hebben. Je moet geen gezonde moeder volpompen met hormonen enzo. Je slaat twee vliegen in één klap. En je moet geen ongebruikte en gezonde eitjes buitengooien bij het vuilnis.
Ik ben meteen een megafan. Moest de kans zich voordoen... ik zou niet aarzelen. Al denk ik dat ik toch eerst nog een beetje ga afwachten. Eerst zien hoe het loopt voor ons. En zien of Allerliefste wel akkoord is.
(Meer info over egg-sharing op: http://www.brusselsivf.be/p_6771.htm)
(Meer info over eiceldonor worden op: www.eiceldonor.be )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten