Ik heb medelijden met de mannen van de 'MMM-club'-vrouwen. Zij kunnen namelijk zo weinig doen. Supporteren vanaf de zijlijn. Toekijken hoe hun vrouw binnenmoet op controle of voor kijkoperaties, spuitjes moet zetten, slikken of smeren, opvliegers krijgt, nog eens bloed moet laten trekken, nog eens eindeloos wachten op nieuws.
Het enige wat de man moet doen is er op die ene dag staan met dat potje. Sommigen slagen er niet in. Wat wil je? Wat een druk op je schouders zeg, na zo'n weken van voorbereidingen, soms na maanden wachten. Bij sommige is dit zelfs niet eens nodig omdat ze niet kunnen bieden wat nogal elementair is om het wonder te doen geschieden: springlevende, dolenthousiaste zaadcellen.
Is het dan gek dat de mannen zich soms zo nutteloos voelen? Overbodig? Waardeloos?
Allerliefste zit in een serieuze put en hij wilt er niet echt over praten. Ik moet het doen met wat gebrom en gemompel en het zegt veel als hij gewoon al in de kamer wilt blijven zitten als ik weer begin over de kleur van de kinderkamer-to-be. (Ik moet toch iets doen terwijl we wachten?)
Een man van een 'MMM-club'-vrouw, is niet zomaar een man. Hij moet over een paar bijzondere specialiteiten beschikken:
- geduld waar geen einde aan komt
- een luisterend oor dat niet vol geraakt
- een vaste hand voor het helpen bij het zetten van de prikken als het de vrouw teveel wordt
- een XXXXL schouder voor als de vrouw het nog eens op een huilen zet en da's iets waar ze een abonnement van onbepaalde duur op heeft genomen
- een taaltalent dat keer op keer de juiste woorden weet op te diepen uit de obscure spelonken van onze rijke woordenschat
- het als geen ander verstaan van de kunst van het zichzelf wegcijferen en van het in een verwijtensloze lucht laten hangen van de eigen wensen
- een innemendheid op de grens van helderziendheid over hoe de vrouw zich zal voelen zodat hij steeds weer het wankele evenwicht kan behouden op de slappe koord van torenhoge vrouwelijke verwachtingen
- en dan het moeilijkste misschien nog voor zij die dit 'geluk' hebben: het vloeibare goud kunnen leveren, en dan nog op doktersafspraak zónder ondertussen zijn gevoel voor romantiek te verliezen.
Elke man van de MMM-vrouwen-club, stuk voor stuk, is een absoluut Geweldige, Fantastische, Unieke, Onmisbare en Onvervangbare man. Zonder onze mannen, zouden veel 'MMM-club'-vrouwen pardoes de dieperik in tuimelen en zouden hele stoeten kinderen nooit het levenslicht zien hoeveel prikken wij vrouwen ook mogen zetten.
Ik zou niet weten wat ik zou doen zonder Allerliefste zijn gebrom en nukkige weigeringen om deel te nemen aan mijn onnoemelijke uitweidingen over het thema, en zijn rustige standvastigheid als het aankomt op het plaatsen van die prikken, iets waar ik nu al volop op reken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten